یکم: بیانه جمعی از اهالی فرهنگ و هنرهرمزگان در چهلم ناصرعبدالهی و درخواست نامیدن یک روز از تقویم فرهنگی سال به عنوان "روز موسیقی هرمزگان"همانند خود موسیقی هرمزگان خبری سرشار از تازگی و جسارت است.
تازگی از این رو که هنوز همانندی برای آن در هیچ کجای کشور وجود ندارد نه "اسمی" از روز صنایع دستی اصفهان است و نه "رسمی" از روز سفال گری همدان و قالی کرمان. نه کسی از روز موسیقی آذربایجان سخن می گوید و نه یک روز اختصاصی برای سوزن دوزی بلوچستان و شروه خوانی بوشهر .
و جسارت از این رو که نبود نمونه ای مشابه آن در پیش رو و یا پشت سر،ضرورت وجودی آن را زیر سوال نبرده است. بیانه خواستار آن است که روزی در تقویم فرهنگی استان جای بگیرد ، باخبر از این که چنین تقویمی اصولا وجود خارجی ندارد اما چه باک اگر چنین روز بی سابقه ای سبب ساز تقویمی بی سابقه تر گردد.
دوم: بیانه روح یک حرکت مدنی زیبا را در خود دارد و از این لحاظ کاملا بی سابقه است که مخاطب اصلی آن نیز نه مقام های رسمی که اهالی فرهنگ و هنر استان است چرا که اگر قرار است حتی از سوی مقام های رسمی چنین روزی گرامی داشته شود باز هم بار اصلی بر عهده همین خانواده خواهد بود و حال که چنین است : "ان اهل البیت ادری بما اهل بیت "
سوم: به یقین چنین بیانه ای پس از طرح عمومی موضوع با مردم و هم اندیشی با آنان برای نهادهای رسمی نیز ارسال خواهد شد و امید که این آفرینندگی مورد استقبال قرارگیرد هر چند این خواسته نه بار مالی و نه امکانات اداری چندانی از مقامات رسمی می طلبد با این حال واجب است متولیان رسمی فرهنگ و هنر استان برحرمت امضا کنندگان طی مراحل اداری و طرح رسمی آن بر دوش بگیرند.
چهارم: روز موسیقی هرمزگان یک روز نمادین است که می توانست برای تعیین آن معیارها و افراد دیگری را نیز ملاک قرارداد اما انتخاب زاد روز ناصر عبدالهی برای آن به معنای مصادره یکبارگی موسیقی یک استان به نام یک هنرمند نیست .
به یقین از این پس هر ساله روز در گذشت ناصر به عنوان روز اختصاصی گرامی داشت او باقی خواهد ماند اما روز موسیقی هرمزگان تعیین یک نقطه حرکت برای یادکردن از هنری پویا و بسیط است که ناصرعبدالهی فقط جزیی از کلیت آن است و این جز سهمی است که خود ناصر نیز به کوچکی آن معترف بود.
پنجم: روز موسیقی هرمزگان ایده ای نو و لازم بود که امضای بسیاری از چهرهای اصلی فرهنگ و هنر استان در پای بیانیه آن نشان از ضرورت آن می دهد و ثبت رسمی و یا عدم ثبت آن هیچ از ضرورت و اهمیت آن نمی کاهد. چرا که همه می دانیم شادمانه ترین روز و شب ملی ما نیز که سیزده به در و شب چله باشد جایی در تقویم رسمی ندارد چه برسد به روز موسیقی هرمزگان . با این حال نه سیزده به در (که روز طبیعت نامیده اند) بی رونق شده و نه یلدا فراموش .
این روز خواسته فرهیختگان یک قوم است برای همه قوم و همین برای پایداری بس . مردم ما در طول تاریخ نشان داده اند که خوب می دانند از آن چه متعلق به همگان است چگونه پاسداری کنند .
ششم: بهترین راه ماندگاری ، آفرینندگی است و ما از امروز 10ماه فرصت داریم که خود را آماده کنیم و آنگاه که این روز برای اولین بار اگر نه بصورت گرامی داشت و کنسرت و جلسه نقد و کتاب و سخنرانی و... که حتی در حد یک آرزوی فردی در دل ها گرامی داشته شود ، کار به سرانجام رسیده است و بار به مقصد.
هر چند که تا همین جا که شخصیت هایی با دیدگاه هایی بسیار متفاوت برای اولین بار بر بیانه ای مشترک امضا نهاده اند نعمتی است که باید فراوان شکرگذارش بود .
با این حال از یاد نمی بریم که کوه‌ها را نیز با برداشتن نخستین سنگریزه ها جا به جا کرده اند روزها که دیگر جای خود دارند.